Kościół
Nowoapostolski w Polsce

Archiwum słowa miesiąca z roku 2017

Styczeń: Chwała Bogu, naszemu Ojcu! - Pokaż cały artykuł

„Bogu zaś i Ojcu naszemu niechaj będzie chwała na wieki wieków” – wypowiedź ta zawarta jest w Liście Apostoła Pawła do Filipian. To prastary zamysł, ażeby Bogu, który wszystko uczynił i stworzył, oddawać chwałę, a więc jawnie sławić Jego moc i donośnie głosić Jego niewyobrażalną dobroć. Ludzie jednak dystansują się od takiej postawy i obarczają Boga odpowiedzialnością za wszystkie życiowe kłopoty i zmartwienia!

Nasze orędzie brzmi: oddawajmy chwałę Bogu, naszemu Ojcu! To nie ma być tylko sloganem w 2017 roku, ale ma kształtować naszą dalszą drogę w życiu i w wierze.

W jaki sposób można gloryfikować Boga Ojca? Oto trzy przykłady:

• Poznawajmy wielkość i wspaniałość Boga! On jest Stwórcą, od którego wszystko pochodzi, zarówno widzialne stworzenie, jak i niewidzialne, a także całe dzieje zbawienia. Naszym zadaniem jest, żeby z Jego stworzeniem obchodzić się z mądrością i dobrocią. Wprawdzie Bóg daje zasoby naturalne, ale odpowiedzialność za ich rozdzielanie i zachowywanie spoczywa na nas ludziach.

• Wyrażajmy Bogu Ojcu naszą wdzięczność za wszelkie Jego dary, czyniąc Jego wolę i to nawet wtedy, kiedy to utrudnia nam życie. Składajmy Jemu ofiary. Bardziej Jemu ufajmy, a mniej użalajmy się nad naszymi zmartwieniami. On troszczy się o nas, pomimo że jesteśmy grzesznikami. Niech więc naszą odpowiedzią będzie uszanowanie i zważanie na godność każdego człowieka. Bóg jest Ojcem wszystkich! Chwałę naszemu Ojcu oddajemy, gdy modlimy się o zbawienie tych, którzy nas zranili.

• Głośmy Jego chwałę poprzez zachowywanie się jako chrześcijanie, jako dzieci Boże. Przed Bogiem jesteśmy jak dzieci: mało wiemy, a On wie wszystko. Uznawajmy Jego autorytet i ochoczo angażujmy się w Jego służbie. To nie jest dla nas żadnym ograniczeniem naszej wolności, ale źródłem błogosławieństwa!

Oddawajmy chwałę Bogu, naszemu Ojcu: On jest większy aniżeli wszystko; nikt i nic Jemu nie przeszkodzi, żeby dać nam swoje Królestwo. On dał nam życie od siebie; to życie, które w nas włożył, niech się w nas rozwinie i ujawni Jego postawę i Jego usposobienie. W ten sposób przyczyniamy się do jedności wśród Jego dzieci, będąc świadomym, że dla wszystkich jest tylko jeden Bóg i Ojciec, „…który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich”.

Zatem program na rok 2017 zawiera trzy zadania:

• poznawanie wielkości i wspaniałości Boga Ojca w Jego twórczości;
• dziękowanie za Jego dobrodziejstwa;
• głoszenie Jego chwały poprzez postępowanie jako dzieci Boże, jako wiarygodni chrześcijanie.

W tym sensie życzymy wszystkim wiele radości i błogosławieństwa Bożego w 2017 roku!

Kościół Nowoapostolski w Polsce

Luty: Nie dla mnie - Pokaż cały artykuł

Gdy rozmawia się z ludźmi, kolegami, przyjaciółmi czy sąsiadami o swojej wierze, o swoim zaangażowaniu w Kościele, o swoich przekonaniach, wówczas niekiedy się słyszy: „Naprawdę cię podziwiam, ale to nie dla mnie”. Albo: „To wszystko jest ładnie i pięknie, ale ja bym tak nie potrafił! Miłość bliźniego, ofiarność, poświęcenie, nie pasuje do mojej osoby. Nie jestem odpowiednim do tego typem człowieka”.

Właściwie należałoby odpowiedzieć: „ Masz rację! To nie dla ciebie!”. – „Zgadza się, to w ogóle nie pasuje do ciebie i to nie pasuje też do mnie”.

Ewangelia, przykazanie miłości, takie cnoty, jak: pokora, łagodność, uprzejmość, cierpliwość, dobroć, wierność – to wszystko nie pasuje do mojej osoby. O tym dokładnie wie też Bóg. On przecież mnie zna. Dlatego On chce, żebym stał się kimś innym. Dlatego też poprzez sakramenty, poprzez nowonarodzenie z wody i z Ducha Świętego oraz poprzez Słowo Boże sprawił we mnie nowe usposobienie i wewnętrznie stałem się nową istotą. Teraz wszystko to do mnie pasuje. Wszystko to jest w sam raz dla mnie i dla mojego życia.

Co dla starej istoty było o trzy rozmiary za duże, to znakomicie pasuje dla nowej istoty. W rezultacie, jeżeli wszystko będzie właściwie praktykowane, to zapewni przepiękne i szczęśliwe życie.

Kościół Nowoapostolski w Polsce

Marzec: Tego przecież znam! - Pokaż cały artykuł

Ciekawość jest cechą ludzką. Chcielibyśmy wiedzieć, kim jest ktoś, kogo spotykamy. Kto jest naszym sąsiadem lub kolegą, kogo widzimy na fotografii w gazecie, kogo nazwisko słyszymy w wiadomościach, kogo zaznaczamy na karcie do głosowania, kto nas obsługuje w banku lub siedzi naprzeciwko nas w pociągu. Liczne problemy w naszym społeczeństwie mają swoje źródło w tym, że tego drugiego rzeczywiście się nie zna i nic o nim nie wie. Kto jednak zna Boga, kto wie, kim jest Jezus Chrystus, ten też zna człowieka, którego spotyka, o którym słyszy, z którym ma do czynienia – zna swojego bliźniego.

Wiemy to, co najważniejsze o naszym bliźnim. Wiemy, że Pan Jezus go miłuje. Wiemy, że Pan Jezus za niego umarł. Wiemy, że Pan Jezus chce darować mu zbawienie – wieczną wspólnotę z sobą, być może już jutro, a być może dopiero na tamtym świecie.

To poznanie, ta wiedza, są o wiele bardziej znaczące niż wszystko, co zwykle możemy wiedzieć o drugim człowieku, ponieważ strzegą nas przed jego błędnym ocenianiem. Nie mogę człowieka potępiać i odrzucać, kiedy wiem, że Pan Jezus go zna, że go miłuje i to takiego, jakim jest. Zna i miłuje go, tak jak mnie. Co prawda nie wiem, jak ten ktoś reaguje, dlaczego tak, a nie inaczej się zachowuje, mówi lub myśli, ale wiem, że on również jest miłowany przez Boga!

Kościół Nowoapostolski w Polsce

Kwiecień: Poznać Boga i Jego twórczość! - Pokaż cały artykuł

Tegoroczne motto „Chwała Bogu, naszemu Ojcu” zawiera trzy zadania poznawcze, jakie powinniśmy podejmować w 2017 roku. Na samym początku jest poznanie chwały Boga i Jego twórczości. Poznanie chwały Boga w Jego wielkości jest bardzo wymagające. Z pomocą Ducha Świętego możemy jednak poznać działania Boga. – Cóż więc możemy poznać? To, że Bóg jest stworzycielem widzialnego i niewidzialnego świata oraz że udostępnił człowiekowi swoje stworzenie.

Bóg stworzył widzialny świat. Wszystko pochodzi od Niego. Jego wola jest początkiem wszystkiego. Uznajmy Boga jako Stworzyciela i nie miejmy żadnych wątpliwości co do Jego stworzenia: „A jeśli ich moc i działanie wprawiły ich w podziw – winni byli z nich poznać, o ile jest potężniejszy Ten, kto je uczynił. Bo z wielkości i piękna stworzeń poznaje się przez podobieństwo ich Stwórcę”. (Mdr 13, 4. 5)

Bóg stworzył też niewidzialny świat. Poza widzialnym, materialnym stworzeniem, Bóg stworzył również świat duchowy. Do tego świata należy żywa dusza człowieka. Bóg stworzył drogę, na której człowiek może dojść do wspólnoty z Nim. „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny”. (Jan 3, 16) To jest ta droga! Tak mówi nam Duch Święty.

Bóg udostępnił swoje stworzenie człowiekowi, ale On jest i pozostaje Panem i właścicielem swego stworzenia. On też troszczy się o to, żeby w Jego stworzeniu wszystko trwało. Nam ludziom powierzył odpowiedzialne obchodzenie się widzialnym światem: „…i czyńcie ją [ziemię] sobie poddaną”. (I Moj 1, 28) Traktujmy ostrożnie Jego stworzenie i odpowiedzialnie obchodźmy się z zasobami.

Chcemy Boga poznać i uznać jako Stwórcę. Widzialne i niewidzialne stworzenie zostało stworzone dla wszystkich ludzi. To poznanie jest punktem wyjścia do naszego chwalenia i dziękowania, a także podstawą mówienia o Bogu i obwieszczania Jego chwały. W tym sensie życzymy każdemu imponującego wglądu w wymiary Boże nie tylko świata materialnego, ale też duchowego. W nim góruje misterium Jezusa Chrystusa, Jego ucieleśnienia, Jego śmierci ofiarnej, Jego zmartwychwstania i Jego ponownego przyjścia.

Czas pasyjny i wielkanocny, to szczególny czas poznawczy i wyniesienia się ponad to, co materialne. Święta Zmartwychwstania Pańskiego niech więc wniosą radość i pokój w każdy dom, w każde serce. Niech najcenniejszy dar, jakim jest Zmartwychwstały Jezus Chrystus i Jego ponadczasowe pozdrowienie „Pokój wam” skłoni do refleksji i zadumy oraz zmotywuje do niesienia pokoju i miłosierdzia w duchu miłości do Boga i do bliźniego. „Abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my nowe życie prowadzili”. (Rzym 6, 4)

Niech Wszechmogący Bóg obdarzy nas wszystkich swoim błogosławieństwem i spełnieniem piękna słów: „Łaska, miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i od Jezusa Chrystusa, Syna Ojca, niechaj będzie z nami w prawdzie i w miłości”. (II Jan 1, 3)

Kościół Nowoapostolski w Polsce

Maj: Zaskoczenie - Pokaż cały artykuł

Słyszymy jakąś frazę, znamy ją od dawna, a nagle ku naszemu zaskoczeniu słyszymy ją inaczej. Słyszymy jakiś werset biblijny – znamy go już na pamięć, słyszeliśmy go już po raz pięćdziesiąty – a nagle Bóg pozwala nam odkryć w nim coś szczególnego i nabiera on dla nas zupełnie nowego znaczenia. Jakie zaskoczenie! Znany od dawna, a jednak niespodziewanie nowy! Słysząc go dotychczas, nigdy nie rozumieliśmy go w ten sposób.

Słyszymy pieśń kościelną – nawet niezbyt dobrze wykonywaną, słyszeliśmy już piękniejsze wykonania tej pieśni, którą znamy na pamięć – ale akurat tym razem na nabożeństwie słyszymy ją inaczej. Duch Święty coś szczególnego nam wyjawił w treści pieśni, do której nie przywiązywaliśmy już zbytniej wagi. Nagle stwierdzamy, że dopiero teraz właściwie zrozumieliśmy śpiewane słowa. Jakie zaskoczenie!

Bóg może cię zaskoczyć – poprzez pewną myśl, poprzez poryw serca – odczuwamy przy tym: to było tylko dla mnie, całkiem osobiście.

Bóg może cię zaskoczyć niespodziewanym błogosławieństwem. Nagle pozwala ci przeżyć niespodziewaną radość. Daruje tobie, dzięki bratu, siostrze czy znajomemu, dobrodziejstwo, na które nie liczyłeś. Nagle zauważasz: to było błogosławieństwo Pana!

Bóg może cię też zaskoczyć swoją pomocą. Być może myślisz, że nic się już nie zmieni, wszystko pozostanie tak, jak jest i musisz się z tym pogodzić, a nagle Ojciec Niebieski zaskakuje ciebie swoją pomocą.

Nawet jeśli w twojej wierze w dniu powszednim wszystko wydaje się szare, znane, rutynowe, to twój Ojciec Niebieski może cię zaskoczyć swoim błogosławieństwem, swoją pomocą!

Nie zamykajmy się, bądźmy otwarci na to, co nowe, a Bóg nas zaskoczy swoim dobrem w życiu i w wierze!

Kościół Nowoapostolski w Polsce

Czerwiec: Konkurencja - Pokaż cały artykuł

Rywalizacja i konkurencja należą do naszego dnia powszedniego. Od dzieciństwa na naszym życiu wyciśnięte jest piętno oceniania i porównywania się z innymi. Co potrafię lepiej niż inny? Czym się wyróżniam od ogółu? Co mam, czego inni nie posiadają? Na dziedzińcu szkolnym wręcz egzystencjalnego wymiaru nabierają pytania: Kto ma najnowszą komórkę? Kto ma najwięcej przyjaciół? Kto otrzymuje największe kieszonkowe? Kto najlepiej gra w piłkę? Odpowiedzi na te pytania częstokroć dla dzieci oznaczają być lub nie być uznawanym wśród rówieśników. Kto nie dorównuje, ten staje się autsajderem, a w najlepszym wypadku kimś, na kogo patrzy się z politowaniem.

Obawa przed niedostatkiem nie jest uzasadniona w przypadku darów Bożych. Bóg może dać wszystkim wszystko i choćby mojemu bliźniemu dał wszystko, to ja nie będę miał mniej, nie zaznam niedostatku.

Życie w wierze nie jest rywalizacją uwieńczoną tym, że najwięcej otrzymuje ten, kto jest najlepszy.

Konkurencyjne myślenie nie może mieć miejsca we wspólnocie Kościoła, w zborze, w gronie duchownych, bądź wśród wiernych. Zbawienie, które na końcu daruje Bóg nie jest żadną premią za osiągnięcia. Każdy ostatecznie z łaski Bożej otrzyma to samo: żywot wieczny. Bóg poświęcając swego Syna, dał nam wszystko! Czy więc nie miałby nam darować zbawienia? Czy nie miałby mi darować tego samego, co mojemu bratu i mojej siostrze. Nie dlatego, że na to zasłużyłem, ale z łaski, a łaska nie zna konkurencji.

Kościół Nowoapostolski w Polsce

Lipiec: Chwalenie i dziękowanie - Pokaż cały artykuł

Tegoroczne motto „Chwała Bogu, naszemu Ojcu” zawiera trzy zadania, których realizacji podjęliśmy się w bieżącym roku. Kiedy uświadamiamy sobie wielkość Boga i Jego stworzenia – a to jest pierwsze zadanie – wtedy pragniemy Boga chwalić i Jemu dziękować. Poznawszy wielkość Boga i Jego stworzenia, a pozostawanie biernym, bezczynnym i milczącym, byłoby błędną reakcją.

Chwalenie i dziękowanie jest drugim i trzecim zadaniem – jak z ich realizacją udaje się konkretnie w dniu powszednim?

Chwalenie Boga realizujemy naszym praktykowaniem Słowa Bożego, wcielając je w czyn i wypełniając wolę Bożą.

Dziękujemy Bogu naszą ofiarnością. Nie chodzi przy tym wyłącznie o pieniądze. Chodzi o wdzięczność wobec Boga. Bogu jesteśmy wdzięczni i oddajemy Jemu nieco z tego, co od Niego otrzymaliśmy.

Dziękujemy Bogu naszą pojednawczością. Dlatego że jesteśmy wdzięczni Bogu za Jego łaskę i odpuszczenie, to jesteśmy też gotowi przebaczyć naszemu bliźniemu.

Dziękujemy Bogu naszą służbą. Bogu służymy nie dlatego, żeby na coś zasłużyć lub coś otrzymać. Służymy Jemu dlatego, że już wszystko otrzymaliśmy, dlatego że obiecał nam swoje dziedzictwo.

Poznawszy wielkość Boga i Jego stworzenie pragniemy czcić Boga i Jemu dziękować za Jego łaskę i przychylność. Dziękujemy Bogu, wykazując naszą gotowość do ofiarności, do pojednania i do służenia naszemu bliźniemu.

Kościół Nowoapostolski w Polsce

Sierpień: Okazywać słabość - Pokaż cały artykuł

Kto chce być kimś i mieć sukcesy w życiu, ten nie może okazywać słabości. Tego uczy już podwórko szkolne. Bądź dzielny! Nawet jeśli nie jesteś, to przynajmniej sprawiaj takie wrażenie! Niejeden do tego stopnia utożsamia się ze swoją dzielnością, że nawet nie dopuszcza myśli, że ma słabości. To nie jest tylko choroba życiowa, ale też choroba wiary. Niejednemu wierzącemu z trudem przychodzi uświadamianie sobie swoich słabości i przyznawanie się do nich.

Zawsze z radością do sprawy, zawsze z silną wiarą, zawsze z postawą chrześcijanina, zawsze gotowy do pojednania itd.

Niewiara, powątpiewanie i niepowodzenie? Nie u mnie, nie w moim przypadku!

Kto jednak może twierdzić, że zawsze stanie na wysokości zadań życiowych, na wysokości wiary, że nigdy nie będzie słabym, nigdy nie upadnie i nigdy żałośnie nie zawiedzie?

Istota problemu wypierania się własnych słabości nie polega na tym, że uchodzi się za większego niż się jest w rzeczywistości, ale że zatraca się poznanie wartości łaski i jej znaczenia. Wielkość łaski potrafi właściwie doceniać tylko ten, kto jest świadom własnych słabości, kto nie wzbrania się przed wyznaniem: „Panie, pomóż niedowiarstwu memu!”.

Kościół Nowoapostolski w Polsce

Wrzesień: Siła do powiedzenia „NIE” - Pokaż cały artykuł

Powiedzenie „nie” łatwo nie przychodzi człowiekowi. Łatwiej przechodzi mu przez usta „tak”, ponieważ przecież brzmi o wiele lepiej, o wiele pozytywniej. Można się jednak uczyć mówić „nie” i trzeba się tego uczyć.

Kiedy dzieci mówią „nie” na jakieś życzenie swoich rodziców, to nie tylko jest to przekorą i nieposłuszeństwem, ale też znakiem rozwoju ich osobowości. Kiedy młody człowiek mówi „nie” w stosunku do świata dorosłych i stylu życia swoich rodziców, to nie tylko jest to żądzą prowokacji, ale też oznaką jego wzrastającej samodzielności i niezależności. Poprzez mówienie „nie” pokazuje siłę i odwagę do podejmowania własnych decyzji.

Złemu również można powiedzieć „nie”. Zło, grzech nie są niczym nieuchronnym, na co jestem bezradnie wydany. Potrafię powiedzieć „nie” grzechowi, chociaż jestem słaby, ponieważ Pan Jezus zwyciężył grzech. Jego zmartwychwstanie było silnym „nie” wobec złego i to tak silnym, że nawet nie do wyobrażenia. Dlatego że we wspólnocie z Panem Jezusem Chrystusem mam udział w sile Jego zmartwychwstania, mogę też powiedzieć zdecydowane „nie” wobec diabła oraz wszelkich jego spraw i czynów, kiedy tylko tego chcę. A kiedy już powiem złemu „nie”, wtedy Zmartwychwstały da mi też siłę do przeciwstawienia się złu.

Kościół Nowoapostolski w Polsce

Październik: Obwieszczać wspaniałość Pana! - Pokaż cały artykuł

„Chwała Bogu, naszemu Ojcu!” – to motto dotyczy całego naszego życia. Po pierwsze, a zarazem zadaniem i potrzebą chrześcijanina jest wciąż na nowo poznawanie wielkości stworzenia Bożego. Po drugie, na bazie poznania, że wszystko, co istnieje, jest stworzone przez Boga, zadaniem i potrzebą chrześcijanina jest dziękowanie Bogu i sławienie Stworzyciela. Po trzecie zadaniem i potrzebą chrześcijanina jest obwieszczanie wspaniałości Pana. A jak to czynimy w naszym życiu? W ten sposób, że zachowujemy się jak prawdziwi chrześcijanie.

Wyznawajmy otwarcie i publicznie, co poznaliśmy i za co jesteśmy wdzięczni.

• Przebaczajmy bliźniemu, ponieważ Bóg nam przebacza.

• Módlmy się o zbawienie wszystkich ludzi, także za tych, którzy nas zranili.

• Bądźmy dobrej myśli, ponieważ wiemy, że nic nie może powstrzymać Boga od dania nam swego Królestwa.

• Zmieniajmy się, ponieważ Bóg włożył w nas życie, które pozwala nam ujawniać usposobienie Pana.

• Przyczyniajmy się do jedności, ponieważ wiemy, że wszyscy ludzie mają tylko jednego Boga i Ojca.

• Skupiajmy się na życiu wiecznym i dziedzictwie Bożym, ponieważ jest to najważniejsze w naszym życiu.

Gdy każdy z nas w tym sensie będzie aktywny, wtedy będzie to błogosławieństwem – dla nas samych i dla bliźnich.

Kościół Nowoapostolski w Polsce

Listopad: Jak ty mi… - Pokaż cały artykuł

Czy często w naszej codzienności stykamy się z postawą: jak ty mi, tak ja tobie!? W Księdze Przypowieści Salomona 24, 29 jest mowa: „Nie mów: Jak on postępuje ze mną, tak ja z nim postąpię, każdemu oddam według jego czynu”. Z reguły to powiedzenie rozumie się jako odpłatę w sensie negatywnym. Odpłaca się pięknym za nadobne. W ten sposób w pewnym sensie usprawiedliwia się swoje zachowanie, utwierdzając się w przekonaniu: zrobiłem tylko to, co ten drugi też zrobił! Już w starym przymierzu było jasne, że takie zachowanie nie jest usprawiedliwione przed Bogiem.

Jak ty mi, tak ja tobie, można też zdecydowanie rozumieć w sensie pozytywnym. Mój bliźni, mój brat, moja siostra, są wobec mnie tacy uprzejmi, życzliwi, wyrozumiali, cierpliwi, współczujący i gotowi do przebaczenia – czy jestem taki też w stosunku do nich?

Jeśli zdobędę się na nieco refleksji, to uświadomię sobie wiele, co zawdzięczam innym, co mi dali, czym ubogacili moje życie i moją wiarę – czy nie mogę tego jeszcze bardziej odwzajemnić? Oddać z tego, co sam otrzymałem?

Pewna mądrość głosi: „Jeśli chcesz wziąć, to wpierw daj”. Tym bardziej, jeśli już przyjąłeś, to odwzajemnij!

Kościół Nowoapostolski w Polsce

Grudzień: Boże Narodzenie – Święto Wszechmocy Bożej - Pokaż cały artykuł

Boże Narodzenie jest świętem miłości, świętem radości, świętem pokoju oraz świętem refleksji i kontemplacji. Dla wielu, którzy nie znają chrześcijańskiego pochodzenia i treści tych świąt, Boże Narodzenie jest przede wszystkim świętem obdarowywania i świętem rodzinnym. Wszelkie opisy znaczenia tych świąt są dalece niewyczerpujące.

Narodziny Jezusa, ucieleśnienie Syna Bożego, są przede wszystkim znakiem Wszechmocy Bożej. Boże Narodzenie jednoznacznie pokazuje całemu światu, że Boga nie można powstrzymać przed uwolnieniem świata spod mocy zła. Bóg chce zbawić wszystkich ludzi. Ten cel realizuje z mocą – niepowstrzymanie. Nikt nie powstrzyma Boga przed zbawieniem i ocaleniem ludzi. Nic nie może przeszkodzić Jego zamysłowi zwyciężenia grzechu i śmierci raz na zawsze. Boże Narodzenie nam pokazuje, że miłość Boża jest silniejsza od wszelkiej nienawiści, a miłosierdzie Boże jest większe od wszelkiej winy.

Bóg jest wszechmocny. Nic Go nie powstrzyma przed wprowadzeniem nas do wiecznej wspólnoty z Nim. Nic Go nie powstrzyma przed ocaleniem nas od wszelkiego zła. I nic, i nikt nie może nas wyrwać z ręki Boga. Dlatego Bóg dał nam swojego Syna.

Kościół Nowoapostolski w Polsce