Aktualności, informacje, wydarzenia

Bojaźń Boża – szacunek, nie strach

Nowy numer miesięcznika nowoapostolski zaprasza do refleksji nad tematem, który często bywa źle rozumiany. Bojaźń Boża to nie lęk przed karą, lecz szacunek, pokora i miłość wobec Boga – postawa, która zbliża nas do Niego i pomaga żyć zgodnie z Jego wolą.

W numerze 10 m.in.:
- Słowa Głównego Apostoła o tym, jak bojaźń Boża prowadzi do wspólnoty z Bogiem.
- Świadectwa wiernych z różnych pokoleń i krajów.
- Teologiczne spojrzenie na bojaźń Bożą w Biblii.

Zajrzyj do nowego numeru i odkryj, jak bojaźń Boża może przemieniać Twoje życie.

Czasopismo w formie papierowej jest dostępne w naszych zborach, można je również pobrać w formie elektronicznej (PDF).

nowoapostolski nr 10/2025

Jesteś powołany do czynienia dobra. Być może jest to łatwiejsze w czasach, kiedy można cieszyć się tym, co piękne i dobre. Niektórym jednak w tym momencie może nie wiedzie się najlepiej, być może martwią się o swoje zdrowie, dzieci lub rodzinę, mają problemy finansowe lub zawodowe. Niemniej jednak każdy jest powołany do czynienia dobra.

Jezus przychodzi i mówi do tych, którzy mają problemy i zmartwienia: "Jestem tu, nie martw się. Troszczę się o ciebie, pomogę ci. Jednak proszę, również w tych trudnych dniach nie zapominaj o swoim zbawieniu. Nie zapominaj o swoim powołaniu. Twoje zbawienie powinno być twoim priorytetem. I również w tych trudnych dniach, w tych okolicznościach, pomimo wszystkich zmartwień: czyń dobro".

Niektórzy bracia i siostry w wierze czują się obecnie niepewnie. Rozumiem to. Kiedy doświadcza się wszystkich wstrząsów, które występują na świecie, w społeczeństwie, można tak właśnie się czuć. Niektórzy nawet boją się tego, co ich czeka i pytają co będzie dalej. Miłe Siostry i Mili Bracia, Jezus przychodzi również do was i mówi: "Jestem tu, nie martwcie się. Mam wszystko pod kontrolą. Wypełnię swój plan. Dokończę swoje dzieło. Robię to, co do mnie należy. Jednak proszę: nie zapominajcie o swoim zbawieniu i nie zapominajcie: jesteście powołani, aby czynić dobro".

Z serdecznymi pozdrowieniami
Jean-Luc Schneider

Jezus mu odpowiedział: Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.
Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie.

Jezus, droga do prawdy i życia

"Ja jestem drogą, i prawdą, i życiem" – odpowiada Jezus na pytanie Tomasza, jak uczniowie mają rozpoznać drogę, którą Jezus idzie do Ojca. (J 14, 6) Jezus dodaje: "... nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie". W ten sposób wyraźnie pokazuje, że nie ma innej drogi do Boga.

W jaki sposób Jezus może być dzisiaj moją drogą, moją prawdą, moim życiem?

Jezus wzywa bogatego młodzieńca, aby porzucił wszystko i poszedł za Nim. Oznacza to, że im bardziej wypełniam Jego wolę i odkładam na bok swoją, tym bardziej Jezus staje się moją drogą.

Źródło i sens mojego życia mogę zrozumieć tylko dzięki Ewangelii. Dlatego, że Jezus pokazuje nam Stwórcę jako naszego miłującego Ojca w niebie, mogę własne życie postrzegać jako wartościowe, godne i miłe. Nasze postrzeganie siebie i poczucie własnej wartości są pod wpływem tego, co odzwierciedlają nam ludzie w naszym otoczeniu. Jak nas oceniają? Czy jesteśmy chwaleni, czy krytykowani? Porównujemy się z innymi i uważamy się za lepszych lub gorszych od nich. W ten sposób powstaje zniekształcony obraz siebie. Nikt (również my sami) nie jest w stanie w pełni nas ocenić. Tylko Jezus widzi nas takimi, jakimi naprawdę jesteśmy. Przyjmuje nas miłującym sercem, takimi, jakimi jesteśmy. Widzi to, jakimi powinniśmy stać się zgodnie z wolą Bożą i pomaga nam się w tym kierunku rozwijać. W ten sposób jest on moją drogą do prawdy o mnie samym, a również moją drogą do odpowiedniej niezależności od opinii innych. (por. wypowiedź apostołą Piotra: Dz 5, 29)

To samo dotyczy również naszej oceny bliźniego. Nie możemy sobie pozwolić na osądzanie. Tylko Jezus ma właściwy punkt widzenia. Jeśli staramy się patrzeć Jego oczami miłości i przenosić Jego szacunek na bliźniego, czynimy Jezusa naszą drogą do niego. Wówczas widzimy bliźniego w świetle Jezusa i w Jego prawdzie.

Również w sytuacjach kryzysowych Jezus wskazuje nam drogę. Jeśli spojrzymy na Jego miłość, która rozumie nasze potrzeby i cierpienia, ponieważ On sam cierpiał tak jak my, ludzie, wówczas może to być dla nas droga, którą możemy podążać w kryzysach życia.

Jezus jest dzisiaj moją drogą przez dzień.

Wasz
Ralph Wittich

Zgodnie z kierunkiem obranym przez Międzynarodowy Kościół Nowoapostolski, czasopismo Nasza Rodzina zostało zastąpione nową publikacją – Nowoapostolski – Publikacja Kościoła Nowoapostolskiego. Od sierpnia 2025 roku magazyn ten dostępny jest również w wersji polskojęzycznej.

Nowe czasopismo ukazuje się regularnie – raz w miesiącu – i łączy w sobie treści duchowe, reportaże z życia wspólnoty, artykuły tematyczne oraz refleksje nad aktualnymi wyzwaniami i przemianami w Kościele.

Czasopismo w formie papierowej jest dostępne w naszych zborach, można je również pobrać w formie elektronicznej (PDF). Zachęcamy do lektury!

nowoapostolski nr 08/2025 nowoapostolski nr 09/2025

Naszego chleba powszedniego daj nam dzisiaj.

Mili Bracia i Siostry,
gdy piszę ten list przy swoim biurku, na zewnątrz jest lato, żniwa trwają w najlepsze. Mieszkam w regionie, który jest w znacznej części regionem rolniczym. Gdy jestem w drodze, widzę kombajny na polach podczas żniw; a właściwie to ich nie widzę, ponieważ podczas pracy otaczają je ogromne tumany pyłu. Jako laik obawiałem się, że ten rok był zdecydowanie zbyt suchy. Dlatego postanowiłem zapytać o to rolników. Są oni jednak dość zadowoleni z tegorocznych zbiorów, zarówno pod względem jakości, jak i ilości. "Dzięki Bogu" – myślę z ulgą. Nie wszystko jest oczywiste.

Przychodzą mi na myśl słowa z Pisma Świętego: "Przez wszystkie dni swojego życia w trudzie będziesz się z niej żywił" oraz "W pocie czoła będziesz jadł chleb". (Rdz 3, 17. 19) W dobie w pełni klimatyzowanych kombajnów, obsługiwanych za pomocą joysticka i sterowanych GPS-em, te słowa z Biblii mogą wydawać się nieco archaiczne. Jednak nawet w dzisiejszych, wysoce zaawansowanych technologicznie czasach, potrzeba ogromnej ilości pracy i rąk, aby chleb ostatecznie trafił na stół.

Święto Dziękczynienia, które w tym roku obchodzimy w naszych zborach w niedzielę 5 października 2025 r., należy do najstarszych świąt obchodzonych przez ludzi. Jego początki sięgają czasów, kiedy ludzie żyli z pracy rąk i byli zdani na urodzajność swoich pól. Niedobory plonów po wojnach i niepogodach szybko prowadziły do głodu. Tradycyjnie pod koniec okresu żniw ludzie dziękowali Bogu za to, iż sprawił ON, że owoce, warzywa i zboża dobrze rosły. Każdy człowiek znał ponoszony trud i wiedział coś o Bożym błogosławieństwie. "Oczy wszystkich wpatrują się w Ciebie, a Ty im dajesz pokarm we właściwym czasie. Otwierasz swoją rękę i nasycasz wszystko, co żyje". (Ps 145, 15. 16)

Kiedy w naszych kościołach ołtarze znów zostaną udekorowane owocami, warzywami, chlebem i winem – czy to niezwykle bogato, czy też skromnie i symbolicznie – pamiętajmy, że nie wszystkim ludziom powodzi się tak dobrze jak nam i że Święto Dziękczynienia jest jednocześnie wezwaniem do dzielenia się. Spełnienie prośby zawartej w Modlitwie Pańskiej "Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj" pozwala nam dziękować Bogu za bogactwa, które przygotował dla nas na ziemi. Ale również myśl „Podziel się swoim chlebem z głodnym” odnosi się do Święta Dziękczynienia.

Życzę Wam błogosławionego Święta Dziękczynienia.
Wasz
Ralph Wittich

Jakiś czas temu pewni młodzi ludzie zapytali mnie, czym jest błogosławieństwo. Myśleli przy tym o bogactwie i udanym życiu. Jest to jednak starotestamentowe rozumienie błogosławieństwa. Kiedy w Nowym Testamencie mowa jest o błogosławieństwie, zawsze chodzi o relację między człowiekiem a Bogiem.

Jezus przyszedł na ziemię i złożył swoją ofiarę, aby umożliwić ludziom doskonałą relację, doskonałą wspólnotę z Bogiem. To błogosławieństwo nie zależy od warunków życia poszczególnych osób. Słowa Jezusa z Kazania na Górze: Błogosławieni, którzy są zasmuceni; błogosławieni, którzy są prześladowani, były w Jego czasach całkowitą nowością dla Żydów. Do tej pory wierzyli oni, że choroba lub ubóstwo są karą Bożą za złe postępowanie danej osoby. Jednak Jezus powiedział: Nie, człowiek może być ubogi, może być chory, może być prześladowany, a mimo to może być błogosławiony, ponieważ ma głęboką relację z Bogiem.

To, że Jezus umarł za nasze zbawienie, jest błogosławieństwem. To, że Bóg nas wybrał, jest błogosławieństwem. To, że Duch Święty uzdalnia nas do rozpoznania woli Bożej, jest błogosławieństwem. Największe błogosławieństwo otrzymamy wtedy, gdy wejdziemy do wiecznej wspólnoty z Bogiem.

Impuls z nabożeństwa Głównego Apostoła

Chcąc upodobnić się do Jezusa Chrystusa, musimy być gotowymi zmienić wiele naszych osobistych poglądów. Nie jest to łatwe. Wręcz przeciwnie: stanowi to dla nas wyzwanie.

Wszędzie na świecie dostrzegamy ducha, który dzieli – również Kościół. Niejednokrotnie słyszymy głosy, które twierdzą, że niektórzy ludzie nie mają miejsca w zborze. Czasami dotyczy to jednych, innym razem kolejnych. Wtedy mówi się: "Ci grzesznicy nie pasują tutaj!" Uderzające jest to, że zazwyczaj to grzechy innych wydają się być wyjątkowo ciężkie.

Łatwo zapominamy, że Kościół nie należy do nas. Jest to Kościół Jezusa Chrystusa. Opinia ludzi nie ma znaczenie. Decydujące znaczenie ma to, że Jezus miłuje wszystkich ludzi tą samą miłością, niezależnie od tego, czy nam to odpowiada, czy nie. Nie miłuje grzechu, ale miłuje grzeszników – bezwarunkowo! Jego miłość nie ocenia, nie osądza. Ta prosta prawda pozostaje fundamentalna – dla naszej wiary, dla życia zborowego i dla naszej osobistej drogi z Chrystusem. Chrystus prosi nas, abyśmy nie osądzali bliźniego, ale go akceptowali: cudzoziemców, słabych, różniących się od nas. Nie dlatego, że wszystko, co robią, jest słuszne, ale dlatego, że On zabiega o nich – tak samo jak o nas wszystkich. Nikt nie jest doskonały. Każdy potrzebuje łaski i cierpliwości Chrystusa. My tak samo jak nasz bliźni.

Impuls z nabożeństwa Głównego Apostoła

Pokój wam zostawiam, Mój pokój wam daję. Nie tak, jak świat daje, Ja wam daję. Niech się nie trwoży wasze serce i niech się nie lęka.

Wkład w pokój

Bardzo się cieszę, że mogę zwrócić się do Was, moi mili Bracia i Siostry.

Organizacja Narodów Zjednoczonych każdego roku we wrześniu ogłasza Międzynarodowy Dzień Pokoju. My, chrześcijanie nowoapostolscy, również przyłączamy się do Światowej Rady Kościołów i obchodzimy 21 września Światowy Dzień Pokoju.

Jezus Chrystus, nasz Zbawiciel, daje nam swój pokój. (J 14, 27)

Żyjemy w niespokojnych czasach, w których panuje wojna, ubóstwo, zmiany klimatyczne, głód i niepewność gospodarcza. To wpływa na nasze codzienne życie, ale każdy z nas może wnieść swój mały wkład w budowanie pokoju na świecie. Przyjrzyjcie się swojemu najbliższemu otoczeniu i zastanówcie się, jak możecie przyczynić się do krzewienia pokoju.

Istnieje wiele możliwości podjęcia działań już teraz. Inicjujcie rozmowy o pilnej potrzebie wzajemnego zrozumienia, niestosowania przemocy i rozwiązania konfliktów zbrojnych. Angażujcie się w wolontariat, słuchajcie opinii innych, przeciwstawiajcie się dyskryminacji w szkole lub miejscu pracy, zgłaszajcie przypadki mobbingu zarówno w Internecie, jak i poza nim.

Możecie również dać przykład poprzez swoje decyzje, kupując produkty marek społecznie odpowiedzialnych lub przekazując darowizny organizacjom działającym na rzecz ochrony środowiska i praw człowieka.

Najskuteczniejszą drogą osiągnięcia tego celu jest przede wszystkim osiągnięcie wewnętrznego spokoju. Znajdziemy go, uczestnicząc w nabożeństwach i pozwalając Duchowi Świętemu w pełni działać w naszym życiu. Zatrzymajmy się na chwilę i znajdźmy spokojne miejsce, w którym możemy połączyć się z Bogiem w modlitwie. Poświęćmy czas na czytanie i zrozumienie Biblii oraz poznanie woli Bożej.

Bóg i Jezus Chrystus pragną, abyśmy mieli z Nimi wieczny pokój.

Moim pragnieniem jest, żebyśmy wszyscy mieli możliwość doświadczania pokoju Jezusa Chrystusa w naszym codziennym życiu, zarówno w sferze naturalnej, jak i duchownej.

Działajcie teraz: macie możliwość coś zmienić.

Z miłością i serdecznymi pozdrowieniami
Wasz
Neil Woodman

W najbliższy weekend czeka nas wyjątkowe wydarzenie – Główny Apostoł Pomocniczy Helge Mutschler odwiedzi dwa zbory w Polsce: w Ostródzie oraz w Pruszczu Gdańskim, gdzie dodatkowo zostanie wyświęcony nowy obiekt sakralny. To wielkie święto dla Kościoła Nowoapostolskiego w Polsce, ponieważ po raz pierwszy w historii nasz kraj odwiedzi Główny Apostoł Pomocniczy – i to taki, który potrafi rozmawiać w naszym ojczystym języku! Od miesięcy wielu braci i sióstr z radością przygotowuje się na te nabożeństwa, a teraz chcemy tę radość dzielić – dlatego zapraszamy wszystkich pragnących do udziału w tych wydarzeniach.

Organizujemy DZIEŃ OTWARTYCH DRZWI Kościoła Nowoapostolskiego w Polsce – szczegóły znajdziecie na plakatach.

Aby lepiej przybliżyć sylwetkę naszego Gościa, przedstawiamy krótką notatkę biograficzną:
Helge Mutschler urodził się 8 sierpnia 1974 r. w Tybindze (Niemcy).
Pierwszy urząd w Kościele otrzymał w 1994 roku jako poddiakon. Po służbie w kolejnych urzędach, 15 listopada 2015 r. został ordynowany przez Głównego Apostoła Jeana-Luca Schneidera na urząd apostoła.
W 2021 r. powierzono mu zadanie Apostoła Okręgowego Pomocniczego dla Okręgu Niemcy Północno-Wschodniego, obejmującego obszary od Grenlandii po Kamczatkę, w tym również Polskę.
Z wykształcenia jest doktorem prawa, a przed pełnoetatową służbą w Kościele ubiegał się o stanowisko dyrektora Izby Doradców Podatkowych Dolnej Saksonii. Jest żonaty i ma dwoje dzieci.

8 czerwca 2025 r. został mianowany Głównym Apostołem Pomocniczym.
W święto Zesłania Ducha Świętego 2026 r. w Republice Południowej Afryki zostanie ordynowany na urząd Głównego Apostoła, obejmując zwierzchnictwo nad całym Kościołem po przejściu w stan spoczynku Głównego Apostoła Jeana-Luca Schneidera.

Niech te dni będą dla nas wszystkich czasem wielkiej radości, błogosławieństwa i doświadczenia żywej wspólnoty. SERDECZNIE ZAPRASZAMY

Serdecznie zapraszamy na Dzień Otwartych Drzwi w naszym zborze w Pruszczu Gdańskim! To wyjątkowa okazja, aby poznać wspólnotę Kościoła Nowpoapostolskiego.

W programie:

10:00 - Nabożeństwo Głownego Apostoła Pomocniczego Helge Mutschlera - serdecznie zachęcamy do udziału! Podczas tego nabożeństwa będzie miało miejsce wyświęcenie pomieszczeń sakralnych na terenie budynku.

12:00 - Słodki poczęstunek podczas którego zachęcamy do wspólnych rozmów na temat naszego Kościoła

13:00 - Muzyczne spotkanie kontemplacyjne - czas reflekcji i muzyki, otwarty dla wszystkich

Ze wszystkich stron mnie otaczasz i kładziesz na mnie swoją rękę.

Rozpoczęcie nauki w szkole

W tym okresie dla wielu dzieci rozpoczyna się nowy etap życia. Większość pierwszoklasistów cieszy się na tę wyjątkową chwilę, a ich rodzice i dziadkowie z wdzięcznością spoglądają wstecz na czas, który dzięki Bożej pomocy udało się pokonać. Teraz dzieci stawiają kolejny krok w swoim rozwoju. Prezenty z okazji rozpoczęcia nauki mają osłodzić ten początek, ponieważ dorośli wiedzą, że przed dziećmi nie tylko sukcesy.

Dzieci różnie podchodzą do tego nowego etapu. Niektóre nie mogą się doczekać, aby w końcu móc odrabiać zadania domowe jak starszy brat lub starsza siostra, podczas gdy inne są bardziej nieśmiałe i obawiają się nieznanego.

Jakże piękne jest to, że już od najmłodszych lat dzieci doświadczają w swoim życiu pewności zawartej w cytowanym psalmie: „Bóg trzyma mnie w swojej ręce”. Ta ręka Boga stanowi tarczę ochronną, ogrzewa, trzyma i podtrzymuje. To cudowna chwila, kiedy dzieci rano, przed pójściem do szkoły, mogą ponownie upewnić się o obecności tej ręki Boga podczas wspólnej modlitwy.

Jakże cenne jest to, że dzięki doświadczeniom pełnym miłości osób bliskich mogły one nabrać konkretnego wyobrażenia o tej ręce Boga, która daje im bezpieczeństwo i ufność. Nasze modlitwy towarzyszą nie tylko małym i dużym uczniom, ale także ich nauczycielom, którzy stają przed coraz trudniejszym i bardziej odpowiedzialnym zadaniem. Oni również powinni czuć, że Bóg otacza ich ze wszystkich stron i kładzie na nich swoją rękę.

Serdecznie pozdrawiam
Wasz
Helmut Kasper